نفس بگشا تا نشانم دهی
راه ِ من از آه ِ توست
تنم را سبک می کنم و می پرم
بر جاده هایی که توام می برد
تو از نفس تو می آید و می رود با من
با کاه ِ من
و کاه ، بال گمشده ی تو ، دارد در من بال می زند
بر راه ِ روبرو بَدم
آدم !
نفس بگشا تا نشانم دهی
راه ِ من از آه ِ توست
" رویا "
راه ِ من از آه ِ توست
تنم را سبک می کنم و می پرم
بر جاده هایی که توام می برد
تو از نفس تو می آید و می رود با من
با کاه ِ من
و کاه ، بال گمشده ی تو ، دارد در من بال می زند
بر راه ِ روبرو بَدم
آدم !
نفس بگشا تا نشانم دهی
راه ِ من از آه ِ توست
" رویا "
خون توی ِ گلوی ِ گربه !!
چنبر ماری توی ِ آغوشم ...
زهر گرم ، مرهم ِ لرز ِ تنت
از نیش ِ ملتهب ِ پستان ... ؟!
دخترک یا چهره ی مخدوش جیغ می کشد
...
..
.
با فاصله نمیشه رقصید !
تو برهنه می شیُ برهنه می کنی ُ
انگار فرار می کنی
حالا با نوک ِ پنجست که دنبالت بگردم
بیا چشمامونُ دستمال ببندیم ...!!
هوس ِ طعم ِ تلخ ِ ته ِ سیگاری که با بزاق ِ خیس شده
توی تمام ِ من وول می خورد
ته سیگاری از لای ِ پاها بر می دارد ،
آتش می زند
بین دندانها بازییَش می کند ته سیگار را
دود توی چشم ها را که می سوزاند ، ته سیگار را بین لب ها می مکد
دود صورت ِ نداشته اش را محو می کند
بو می گیردش ، صدا می شود
ته سوخته ی سیگار به لبهاش که می رسد
لبهاش می سوزد
بی اختیار لبها را از هم باز می کند
ته ِ نمانده ی سیگار از بین لب هاش روی رانهاش می سُرد تا کف ِ مشبک ِ ارغوانی ِ زمین
ته ِ ته ِ حلقش که می سوزد از تلخی ِ هوس مخلوط ِ ته سیگاری که پیش از این با بزاق دهانه خیس شده
دست روی برجستگی ِ داغ و بی قرار ِ پستانی که نیست می کشد :
من م(ــُــَـ؟!) ردم ، پس هستم ...!!
خودمو توی بازوهات گم می کنم :
که چه نوشیدنی
از بوی تن د و شراب
با مزه ی کشاله ها
و برق ِ چشمهات
که بوسیدنی ...
توی ِ در که می روی ، دیوار را که نگاه کنی :
طرح زنی که لای پایش گوشه ی دیوار
زانوهاش خم شده ، سرش توی ِ لای ِ زانوهاش ، انگار خودش را بو می کشد_یا شاید بالا می آورد توی خودش را _
انگار حرارت از آن گوشه ی ِ لای پای ِ دیوار توی صورتش می زند
بی اختیار دست روی دهان و بینییت می گذاری
کف بالا می آورد !
تخت یک نفره با تشک چرمی ِ سیاه روبه روی تصویر ِ زن
روی ِ سیاهی ِ چرم خم که می شوی
کشیدن نوک ِ انگشت ها خطوط ِ تن را با رنگ سرخ
و ضربدر سرخ ِ پایین ، بین پاها
نگاه ادامه ی خطوط را که سُر می خورد
سطح کف ِ اتاق
دورگیری ِ طرح اندام یا تن با ضربدرهای سرخ
طرح ها_تن ها_ توی هم موج بزنند انگار
طرح اندام تو + تویی که جنس بر نمی دارد انگار +
با خط و رنگ توی تمام اتاق _ فضا*<< _
و زنِ کنج اتاق که انگار بوی ِ صداش لای دیوار جا مانده...
فنجانی از قهوه تا هزارتوی ِ تن ها روی ِ زمین ِ مشبک
موهاش را بلند بلند تا توی جمجمه ی ِ سوراخ سوراخش
توی سطل رنگ فرو می کند
روی اندام ِ خطی ِ تخت می خوابد
موها را روی سیاهی ِ چرم می کشد با رنگ
می خزد روی تمام ِ طرح ِ تن ها
می کشد موها را فوج فوج یا موج موج
روی تمام ِ زمین
انگار سرش لای تمام ضربدرها می رقصد و رنگ می زند
محوی ِ تمام ِ خط ها زیر آوار ِ این همه سنگین ِ رنگ
( خواستن تمام ِ تو را ... )
انگار دود سیگار توی محوی ِ صورتش
با این صدای ِ آ ی آی ی آی ی ِ تو
و این آی ه ها بر لب هاااای ی ِ من
می رقصیم ...
توی بغل تمام طرح تن ها رد ِ خیسیش می ماند
_خیسی ِ حالا برهنگی _
تا
خم که بشود نوکِ موهاش به لای ِ پاهاش می رسد
با رنگِ سرخ ِ نوکِ موها ضربدری لای ِ توی ِ کشاله ها
که بو میشود صدا ...
صدا... صد ا...صد ا ااااا...
زخم و نشانِ زخم با هم
دیگر میان ما
فاصله این دست نیست
زخم نیست...*>>
<< *تمام ِ من توی پنجه ه ام _ ات خلاصه می شود انگار ...
>> * لب و زبانم دورت می گرده
زخم را مکیدم ...
تو برهنه می شیُ برهنه می کنی ُ
انگار فرار می کنی
حالا با نوک ِ پنجست که دنبالت بگردم
بیا چشمامونُ دستمال ببندیم ...!!
هوس ِ طعم ِ تلخ ِ ته ِ سیگاری که با بزاق ِ خیس شده
توی تمام ِ من وول می خورد
ته سیگاری از لای ِ پاها بر می دارد ،
آتش می زند
بین دندانها بازییَش می کند ته سیگار را
دود توی چشم ها را که می سوزاند ، ته سیگار را بین لب ها می مکد
دود صورت ِ نداشته اش را محو می کند
بو می گیردش ، صدا می شود
ته سوخته ی سیگار به لبهاش که می رسد
لبهاش می سوزد
بی اختیار لبها را از هم باز می کند
ته ِ نمانده ی سیگار از بین لب هاش روی رانهاش می سُرد تا کف ِ مشبک ِ ارغوانی ِ زمین
ته ِ ته ِ حلقش که می سوزد از تلخی ِ هوس مخلوط ِ ته سیگاری که پیش از این با بزاق دهانه خیس شده
دست روی برجستگی ِ داغ و بی قرار ِ پستانی که نیست می کشد :
من م(ــُــَـ؟!) ردم ، پس هستم ...!!
خودمو توی بازوهات گم می کنم :
که چه نوشیدنی
از بوی تن د و شراب
با مزه ی کشاله ها
و برق ِ چشمهات
که بوسیدنی ...
توی ِ در که می روی ، دیوار را که نگاه کنی :
طرح زنی که لای پایش گوشه ی دیوار
زانوهاش خم شده ، سرش توی ِ لای ِ زانوهاش ، انگار خودش را بو می کشد_یا شاید بالا می آورد توی خودش را _
انگار حرارت از آن گوشه ی ِ لای پای ِ دیوار توی صورتش می زند
بی اختیار دست روی دهان و بینییت می گذاری
کف بالا می آورد !
تخت یک نفره با تشک چرمی ِ سیاه روبه روی تصویر ِ زن
روی ِ سیاهی ِ چرم خم که می شوی
کشیدن نوک ِ انگشت ها خطوط ِ تن را با رنگ سرخ
و ضربدر سرخ ِ پایین ، بین پاها
نگاه ادامه ی خطوط را که سُر می خورد
سطح کف ِ اتاق
دورگیری ِ طرح اندام یا تن با ضربدرهای سرخ
طرح ها_تن ها_ توی هم موج بزنند انگار
طرح اندام تو + تویی که جنس بر نمی دارد انگار +
با خط و رنگ توی تمام اتاق _ فضا*<< _
و زنِ کنج اتاق که انگار بوی ِ صداش لای دیوار جا مانده...
فنجانی از قهوه تا هزارتوی ِ تن ها روی ِ زمین ِ مشبک
موهاش را بلند بلند تا توی جمجمه ی ِ سوراخ سوراخش
توی سطل رنگ فرو می کند
روی اندام ِ خطی ِ تخت می خوابد
موها را روی سیاهی ِ چرم می کشد با رنگ
می خزد روی تمام ِ طرح ِ تن ها
می کشد موها را فوج فوج یا موج موج
روی تمام ِ زمین
انگار سرش لای تمام ضربدرها می رقصد و رنگ می زند
محوی ِ تمام ِ خط ها زیر آوار ِ این همه سنگین ِ رنگ
( خواستن تمام ِ تو را ... )
انگار دود سیگار توی محوی ِ صورتش
با این صدای ِ آ ی آی ی آی ی ِ تو
و این آی ه ها بر لب هاااای ی ِ من
می رقصیم ...
توی بغل تمام طرح تن ها رد ِ خیسیش می ماند
_خیسی ِ حالا برهنگی _
تا
خم که بشود نوکِ موهاش به لای ِ پاهاش می رسد
با رنگِ سرخ ِ نوکِ موها ضربدری لای ِ توی ِ کشاله ها
که بو میشود صدا ...
صدا... صد ا...صد ا ااااا...
زخم و نشانِ زخم با هم
دیگر میان ما
فاصله این دست نیست
زخم نیست...*>>
<< *تمام ِ من توی پنجه ه ام _ ات خلاصه می شود انگار ...
>> * لب و زبانم دورت می گرده
زخم را مکیدم ...