انگار با پنهان شدن در سایه ی او خودش را از زندگی در امان می داشت.
پدرو پارامو / خوان رولفو
تو توی نشستنت ، نشسته ام ، هیراب رگت گردن ، رو به گردنه ی زالی یون
بی اعتقاد به جماع ، می بالیش موج کمر به خند ِ لب ، به گزش
تو سایه ی خنجرت خیزران
تو ات سایه خنجر خیزران
حنجره ( ی ) ران خیز تو !
تو توی هستی ، توی بودنت ، خواهش هویت ،
و این هرگونگی خواهان شدن هویت آغاز خشونت ، توی نبودنت . به خودم می گویم ؟
خشونت هضم خون توی رگ !
کاشی ، دلاله توی کاشی ، تا برج سفید سرد لیز ، کاشی ،
و من غرق توی یدان فهم تو ، فهمیدن تو ؟
اراده به رو خوابگی تسلط در تن تو --> فهم تو
گونه ی معما به خصلت تن خرد ، زخم جست و جو توی نبودن قطعیت ، تو ؟
دست و پا می زنم ؟ فرو بروم که ؟ تقلا ...
لمسیدن رگ مه آلود گردن تو ، توی سیاهی خیال
و خوانیدن نام تو به نام مار، توی سیاهی گلوگاه زهدان من
عین اصطکاک نوک انگشتان لمیده بر پوست ارواح تخمیر شده
دست و پا می زنم ؟ تقلا ...
تکرار وهمیات گذشته ، از ورای نوینی ِ اکتشاف ، خشونت آغازین طلب هویت توی وهم ، و از وراشان صحن تن ،
تو گسترده و گریّده روی تن ، صدا .
سراب !
جماع استیصال به تسلط تراوشات کلامی سربی زخمی به آسیابِ در ِش می خورداند مفصل و استخوان رگ سیاه .
فقرات تو ؟
توی عکس هات می خندی ، شعار شده ای ؟ عینک لعین
فرو بروم که ؟
لعنت به آب ! زدودن مدام آشنایی زخم ِ زوال از لب ، از تقلای آبی ِ رگ ، میلاد یاخته ی دیو وهم آشوب درد آلود ( از خون ترسای تو ؟) که پیچ پیچ تا کجای پله ی کاهگلی سوخته از داغ و من از تو می گویم ؟
تیغ که روی رگش می کشم ، می پاشد که آبی خونش ، نمی میرد دیوار آبی ، رگِ اوت که می پژمرد ، دیوار ترگ می کند برای کاهیدن خون سیاه من که می جرزد بر منار صدا . آیاش ؟!
رگ می زنم ؟
دلاله توی کاشی ...
دهم اردی بهشت هشتاو شش
پس اگر پشیمانی شروع نشود ، اگر من میان تو و اگر ، یکی را انتخاب کنم ، که حتما تو را انتخاب می کنم _ شکی ساده و معمولی گریبانمان را خواهد گرفت .
برای روز مبادا ، سه ستاره بر پیشانی تو خواهد درخشید ،
و من تقاصم را ...
حکایت هیجدهم اردیبهشت بیست و پنجم /
علی مراد فدایی نیا
و لحظه ها به امید آینه های تو، چه ملتمسانه می میرند .
سال ، لحظه توی سال ، سال سیال سیاره ، سین ثانیه ، دندانه دندانه ،
بهار سرد ، خشک ِ بهار ،مثل لیقه بی مرکب ، توی لحظه که سال ، هرش یک سال ، قرن ، سالیان سال ،
دور از تو ، دور تو ، مثل سیال سیاره چرخ ،
لحظه می میرد ، جنازه توی خواب و خیالم کش می آید ، امتداد رگ هاش که رو به پوسیدگی ، شب بر نمی دارد ،
سالیه لحظه ، به سان التماس
_ توی لحظه می میرد ، لحظه ی سال ، سال کش آمده ی مرگ ، برج توقف ثانیه _
گداخته ی(ه) لال
کنارم کناره بگیر
خال خاطره _ سیبل _ دلاله بند نقطه ی سیاه ، چشم هاش ترس ، تیغ نخل کولی شیر پستان خرماش،
سوراخ خاطره
غلظت رگ هاش زیر دندان های زاویه ،
کویر نمک می پاشدش ، لبه های مرداب ِ شن پای دکل ها ،
دکل ، دکل نخل ، با بوی نفت ،
آب شیرین مرداب ، نمک که بالا می آورد ، هرسو می رود از پای دکل بالا ، نمک از ران دکل بالا ،
گل لاشه بوش می پیچد توی مرداب شن ، سیاهه ی نفت از توی خون غلیظ رگ هاش می پاشد به بالاییه خاطره از هفت سکان دکل توی اعماق سرخ دریا ،
دلاله گوشه ی دهانش سفید ، سنگ سفید ، نمک ،
دلاله پای چشم هاش کبود ، با خشکه ی سفید نه منی ، اشک
دلاله لای دریچش خط سفید ، نعش سفید ، نمک ،
کویر کبود پای چشم هاش ،
هاویه هاویه سرخ ، خالی ، بادزار شن ،
با اشک کولی و تک تن دکل ، ران هاش خون نمک ، بوش گل لاشه ، سیاهه ی نفت
می بلعد ، پستان خرماش ، اوج دکل
15 فروردین 85
* و تو با تمامی پیکر تفته ات لحظه های احتضار مرا به قرنها میکشانی...